آسیب های روانی کودکان

کودکی یکی از مراحل مهم زندگی است که در آن شخصیت فرد ایجاد و تأسیس میشود. بیشتر تناقضها و اختلالات رفتاری در دوران بلوغ و بزرگسالی، از سهل انگاری در رابطه با مشکلات عاطفی و رفتاری کودکی مثل فقدان راهنمایی مناسب در فرآیند رشد و تحول نشأت می گیرد. مشکالت رفتاری معموال در سالهای نخستین دوره کودکی مشاهده میشوند و بین
سنین 8 تا 15 سالگی به اوج خود میرسند.
هر جامعه ای وظیفه دارد فرزندان را در جامعه ملزم به معاشرت کند. هرچند بیشتر اوقات، عوامل مدرنیزاسیون و شهرنشینی از بسیاری جهات این تالش را ناتوان کردهاند و کار جامعه پذیری کودک در مدارس واگذارشده است. با وجود همین عوامل، مدارس به جای آگاهی اجتماعی کودک، خود را به نوع دیگری از مؤسسات عالقهمند به عملکرد تحصیلی کودک تبدیل کردهاند. تا حدودی، جوامع روستایی نقش خود را از طریق رویدادهای مختلف اجتماعی انجام داده اند و کودک در این مناطق از یک کودک شهری بهتر اجتماعی میشود. مدارس تنها مؤسساتی هستند که میتوانند به اندازه کافی به طور مؤثر در جامعه پذیری کودکان کمک کنند.