ثبت سند براساس حقوق رسمی جمهوری اسلامی ایران

مستنداً به مادهی 1284 قانون مدنی: »سند عبارت است از هر نوشته که در مقام دعوی یا دفاع قابل استناد باشد«. به دیگر سخت »سند« از جمله دالیل اثبات دعوی و در زمرهی آن دسته از دالیلی است کهً غالبا پیش از وقوع اختلاف و تنازع تهیه و تنظیم شده و خود دو گونه است. سند عادی و رسمی. واژه ی »سند« در معنی لغوی خود نیز از معنی اصطالحی فوق دور نیست، چه در زبان عربی برَل صفت مشبه است به معنی چیزی که بدان استناد میکنند و در زبان فارسی نیز به معنیَ وزن فع(((»تکیه گاه، آنچه پشت برروی گذارند و آنچه به وی اعتماد کنند…« آمده است.
بند دوم: تعریف سند رسمی از نظر قانون ثبت
گرچه در قانون ثبت تعریف خاصی از سند رسمی نشده است ولی از مطالعه مجموع مواد مربوط چنین استنباط میشود که سند رسمی از نظر قانون ثبت سندی است که مطابق قوانین در دفاتر اسناد رسمی ثبت شده باشد. بنابراین سند رسمی از نظر قانون ثبت اخص است از سند رسمی مذکور در مادهی 1287 قانون مدنی، به این توضیح که هر سندی که از نظر قانون ثبت رسمی است از نظر قانون مدنی هم رسمی است، زیرا به تصریح مادهی 1287 قانون مدنی اسناد ثبت شده در دفاتر اسناد رسمی یا در ادارهی ثبت اسناد و امالک رسمی است. اما ممکن است سندی از نظر قانون مدنی سند رسمی باشد ولی از نظر قانون ثبت، سند رسمی به آن گفته نشود مانند شناسنامه که چون توسط مأمور ذیصالح و مطابق مقررات صادر گردیده است، بنا بر تعریف قانون مدنی رسمی است ولی چون در دفتر اسناد رسمی تنظیم شده است در عرف ثبتی و از نظر(((قانون ثبت به آن سند گفته نمیشود