نقش کوپلیمرها در درمان سرطان

در این کتاب، توانایی نانوذرات کیتوسان و PEG-PLA جهت انتقال ژن به سلولهای -MCF 7 مورد بررسی قرار گرفت. کوپلیمر PEG-PLA، یکی از جذاب ترین نانوذرات با زیست سازگاری و گردش خون بالا جهت انتقال ژن به سلولهای پستانداران محسوب میگردد. با این حال کارایی پایین این نانوذرات همواره به عنوان یکی از موانع استفاده از این پلیمرها در ژندرمانی
محسوب میگردد. در این تحقیق ما از کیتوسان و فولیک اسید به منظور افزایش بازده انتقال ژن و همچنین افزایش بازده انکپسوالسیون در نانوذرات DNA/FA-Chitosan/PEG-PLA استفاده کردیم. نانوذرات DNA/FA-Chitosan/PEG-PLA حاوی مقدار متفاوت کیتوسان- فولیک اسید، با استفاده از تکنیک انتشار حلال )evaporation solvent-emulsion double technique )تهیه شدند. سپس خواص فیزیکوشیمیایی )اندازه ذرات، پتانسیل زتا و مرفولوژی نانوذرات حاصل( و همچنین خواص بیولوژیکی )زیست سازگاری، رهش DNA و قابلیت انتقال ژن به سلولهای-7MCF در شرایط آزمایشگاهی( نانوذرات DNA/FA-Chitosan/PEG-PLA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد با افزایش غلظت کیتوسان در نانوذرات -PLA DNA/FA-Chitosan/PEG پتانیسل زتای ذرات حاصل، بازده انکپسوالسیون و همچنین سرعت رهش DNA افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از تست MTT نشان داد نانوذرات DNA/FA-Chitosan/PEG-PLA از سمیت بسیار پایینی برخوردار بودند. توانایی نانوذرات DNA/FA-Chitosan/PEG-PLA حاوی مقدار متفاوت کیتوسان-فولیک اسید، جهت انتقال ژن به سلولهای -7MCF توسط میکروسکوپ فلورسانس و همچنین دستگاه فلوسایتومتری از دیگر فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق بود. نتایج تجزیه تحلیل دستگاه فلوسایتومتری و میکروسکوپ فلورسانس نشان داد با افزایش غلظت کیتوسان-فولیک اسید در نانوذرات -PLA DNA/FA-Chitosan/PEG ، کارایی انتقال ژن به سلولهای -7MCF افزایش یافت